O nastanku štapića koje Kinezi, ali i drugi azijski narodi koriste tokom jela, postoje mnoge legende, ali se pravo objašnjanje krije u kineskim običajima.
Štapići kao pribor za jelo su se prvi put pojavili tokom dinastije Šang, između XVI i XI vijeka p.n.e. Jeftine izrade i laki za rukovanje brzo su se odomaćili u Kini, a zatim i u većem dijelu Azije.
Prema jednoj legendi, štapiće je izmislio prvi kineski car Ju Veliki koji je, strahujući da bude ubijen, zabranio upotrebu noževa i viljušaka.
Jednom prilikom je bio toliko gladan da nije mogao pričekati da se jelo ohladi te je iščupao dvije grančice s kojima se poslužio kao hvataljkom. Hladnom oružju – noževima i viljuškama, tako nije bilo mjesto na stolu. Korišćenje štapića upućuje na blagost i dobronamjernost.
Iako se svi istoričari ne slažu oko porijekla štapića, jedno je sigurno – jako su korisni za one koji ih redovno upotrebljavaju. Naime, njihovim rukovanjem pokreće se više od 30 zglobova i 50 mišića na prstima, šakama i rukama.