Redakcija
Banja Luka je brzo postala rukometni centar, već 1957, godine Borac je uzeo Kup Jugoslavije, a 1959. godine u grad je stigla i šampionska titula, a najveći dio rukometne reprezentacije Jugoslavije činili su Banjalučani.
Na Olimpijskim igrama u Minhenu Jugoslavija je osvojila zlatnu medalju i u naš grad stigle su ponovo zlatne medalje, a donijeli su ih Abas Arslanagić, Nebojša Popović, Dobrivoje Selec i Milorad Karalić.
Rukometaši su svakako najtrofejniji sportisti Banja Luke. Sjajna generacija banjalučkog Borca harala je Evropom sedamdesetih godina dvadesetog vijeka. Zaslužena titula prvaka Evrope stigla je u Banjaluku 11. aprila 1976. godine, u tada novoizgrađenoj dvorani Borik pred rekordnih 5.ooo gledalaca kada je savladana Federacija Danska sa 17:15.
Priča o Marijanu Benešu se ne može ispričati u ovako kratkom tekstu. Te 1979. godine, u Boriku, u četvrtoj rundi Beneš je nokautirao Francuza Žilberta Koena i tako postao profesionalni prvak Evrope u boksu u EBU verziji.
Banjalučani su bili ili dobri rukometaši ili ubitačni bokseri. Bokserski šampion Anton Josipović prvi je banjalučki sportista koji je u pojedinačnom sportu osvojio zlatnu olimpijsku medalju.
Za jednu od najljepših sportskih priča zaslužni su fudbaleri Borca koji su 1988. godine, kao drugoligaši i autsajderi porazili beogradsku Crvenu Zvezdu u Beogradu na stadionu JNA sa 1:0 golom Senada Lupića i tako pobijedili u najmasovnijem fudbalskom takmičenju u zemlji, Kupu Maršala Tita.
Godine 1991 sjajna, generacija banjalučkih rukometaša donijela je još jedan evropski trofej u Banja Luku. RK Borac je učestvovao u kupu Međunarodne rukometne federacije, najmlađem evropskom takmičenju, i postao pobjednik, tadašnjeg, IHF Kupa. U ukupno dvije utakmice RK Borac je bio bolji od moskovskog CSKA.
Samo nekoliko mjeseci nakon završetka rata, na Gradskom stadionu revanš utakmicu Kupa Republike Srpske u fudbalu odigrali su ljuti krajiški rivali – prijedorski Rudar i banjalučki Borac. Borac je pred više od 20.000 gledalaca, željnih fudbala i sporta nakon četiri godine rata, pobijedio Prijedorčane sa 3:2 odlučujućim golom Milorada Bilbije. U svijet je poslata slika prepunog stadiona sa porukom da Banja Luka “živi”, a sa njom i njen Borac.
Snimci sa Gradskog stadiona obišli su svijet putem tada popularnog tv kanala “Eurosport” uz komentar: “Ovdje je nedavno govorilo oružje, a sada se igra fudbal”. Te 1995. godine Gradski stadion je bio prepun, a navijači su se čak penjali i na reflektore kako bi gledali utakmicu.
GIPHY App Key not set. Please check settings