Gettleman iz New Delhija za N1: Stanje u Indiji gore od zvaničnog saopštenja

Indija posljednje dvije sedmice bilježi više od 300,000 novozaraženih te više od 3500 preminulih na dnevnoj razini od COVID-19. Borba protiv nevidljivog virusa se odvija na ulicama, na parkinzima, u automobilima, a preminuli se kremiraju u improviziranim krematorijima čiji dim prekriva indijske gradove i dodatno zagađuje zrak.

Jeffrey Gettleman, šef biroa The NY Timesa za Južnu Aziju, u intervjuu za N1 iz New Delhija kaže kako ga situacija u Indiji u ovom trenutku podsjeća na ratnu zonu.

“Čini se kao ratna na više načina jer živite pod statusom opsade, ne izlazi se vani, ljudi se boje izaći vani, boje se napustiti svoje domove. Tu je taj nevidljivi neprijatelj koji vreba stanovnike i lijevo i desno. Mnogi umiru, okruženi smo slikama ljudi koji umiru. Imam prijatelje koji su izgubili voljene, prijatelje koji su bili veoma bolesni, skoro da su život izgubili zbog ovog virusa. Bijega nema. Kada ujutro ustanem, prva stvar koju uradim jeste da otvorim klizna staklena vrata i izađem na maleni balkon mog stana u New Delhiju, a prvi miris koji me obuzme jeste miris dima. To je miris koji gradom putuje, od tog velikog broja kremacija koje se odvijaju, širom Delhija i Indije. Toliko ljudi umire i kremirani su, da ogromni oblaci dima putuju našim gradovima i truju zrak. To samo povećava zabrinutost, strah, osim toga što živite u nečem vrlo tužnom, tragičnom, opasnom. A pravog izlaza nema”, kaže Gettleman koji je ranije izvještavao iz ratova u Iraku i Africi.

Brojke preminulih koje prikazuju zvanični izvještaju indijske vlade, prema procjenama našeg sagovornika a i drugih kolega na terenu, su ekstremno niski u odnosu na stvarno stanje na terenu.

“Po svim našim informacijama, puno je gore od onoga što se zvanično saopštava. Svaki dan se u Indiji izvještava o 400 hiljada novih zaraza, što je definitivno svjetski rekord. Svakog dana ova zemlja ova zemlja postiže svjetski rekord u brojkama zvanično saopštenih slučajeva. Stopa smrtnosti se povećava i kreće se od 3.500 do 3.800 slučajeva dnevno. Ali, mi smatramo da je to tek mali dio onog ukupnog. Toliko je ljudi u ovoj zemlji koji kod kuće umiru, koji nikada nisu testirani, koji su možda i bili pozitivni, a voljeni ih donose na mjesta kremacije. Imamo svjedočenja iz prve ruke ljudi koji rade na ovim mjestima kremacije, a upravo tako većina ljudi u Indiji dobija svoja posljednja prava. Ljudi na mjestima za kremaciju pišu bolest kao uzrok smrti. Ne napišu COVID-19. Imamo pouzdane informacije, podatke širom zemlje, gdje poredimo broj ljudi koji se trenutno kremira uz broj COVID smrti koji se saopštava. Zvanične su brojke pet puta manje, nekada i deset puta manje. Dakle šta se dešava, da li je ovo zavjera da se prikrije istina, da li je ovo šlampavo briokratsko vođenje podataka, da li je ljude sramota? Mnogi članovi porodica ne žele priznati da su im voljeni od COVID-19 preminuli. Smatraju kako je njihova greška što ih nisu zaštitili. Tu su stigmatizacija, sramota, ali i ograničenje ako vam otac, majka, neko voljeni, premine zbog COVIDA ne možete ukopati ili kremirati osobu na način kako to želite, morate proći kroz te posebne kanale tih nekih javnih rituala koji mnogima baš i nisu ugodni. To da vam se neko voljeni kremira u grupi desetine drugih osoba, kao da je masovna grobnica, to je ono što vidimo”, ističe Gettleman.

Šta Gettleman kaže o nedostatku kisika, oboljevanju mladih od COVID-19, mogućim posljedicama po premijera Modija te o stanju u južnoazijskom regionu pogledajte u videu.